Бала тәрбиесінде рухани сәулеткер, бағбан ретінде бағаланатын тәрбиешілердің қиыны мен қызығы, талабы мен жемісі қатар жүретін қызметін таразыға салып өлшеу мүмкін емес дүние. 

Егеменді еліміздің қоғамдық-саяси, әлеуметтік-экономикалық бетбұрысына қарай болашақ ұрпақты тәрбиелеуде басты шығармашыл тұлғаны дайындау кішкентай кезінен басталады.

Ер көңілді, жаны жомарт қазақ – ұрпағының жолынан ешнәрсесін аямаған. Ұрпағы таршылық, тапшылық көрмесін, бай-бақытты молшылық ғұмыр кешсін, көңілі дарқан даладай, текті, жетелі, ел-жұртына сиымды, бауырмал, қадірлі, қайырымды көпшіл азамат болсын деген ниетпен сәбидің алғашқы қадамын майлап, тұсауын кестіруді өз борышы санаған.

«Бала естігенін айтады, көргенін істейді» – деп қазақ халқы бекер айтпаған. Баланы адамгершілікке тәрбиелеудің маңызы зор. Бұл қасиет адамды мейірімділікке, Отанын, елін, отбасын сүюге үйретеді.